występuje w czwartej ćwierci XVIII w. Charakteryzuje się on dwoma obłękami różnej wielkości i o różnej powierzchni, co jest efektem wykonywania ich z jednego płatu stalowej blachy i co daje formę podwójnego obłęku bocznego (mogły też być wykonane z dwóch grubych prętów łukowato ukształtowanych).<br>Głownie XVIII-wiecznych szabel husarskich są generalnie utrzymane w stylu innych szabel z epoki, tzn. są znacznie węższe od XVII-wiecznych, a czasami wręcz wąskie. Charakteryzują się minimalną krzywizną i lekkością. Jędrzej Kitowicz określa je jako hiszpanki: "Nastały potem szable proste, staszówki, hiszpanki wąskie i lekkie, które nie tak wiele u boku ciężąc, służyły dobrze do obrony