między C i B, co do której zasadne będzie założenie, że jest wyjściowa dla B. Populacją taką jest populacja człowieka z późnego plejstocenu. Procedura ta nie prowadzi wcale ad infinitum, lecz do stanu, kiedy dwie sąsiednie wiekowo populacje nie różnią się istotnie morfologicznie. Można wówczas przyjąć, że domysł występowania ciągłości <br>genetycznej między nimi nie wymaga dodatkowego uzasadnienia.<br>Siła naszego wywodu o możliwości obalenia chronofiletycznych hipotez o przebiegu <br>ewolucji nie jest z pewnością wielka. Fizyk uznałby go bez wątpienia za śmiechu wart.<br>Filozof stwierdziłby, że elementarne hipotezy filogenetyczne nie są zdaniami uniwersalnymi, lecz egzystencjalnymi zdaniami jednostkowymi i jako takie sfalsyfikowane być nie