pracy. Będę pana traktował jak przyjaciela, dbał o pana zdrowie...<br>- O moje zdrowie - powiedział Pułkowski - zatroszczyli się pańscy koledzy z gestapo...<br>- Trzeba o tym zapomnieć. - Reil uspokajał się z trudem. - My przecież jesteśmy z innej gliny... - Pułkowski milczał, a Reil dodał natychmiast. - Pańska żona, panie Pułkowski, jest nadal w więzieniu gestapo.<br>Twarz Polaka zszarzała. Podniósł kieliszek, koniak rozlał się na podłogę.<br>- Nie szkodzi - powiedział Reil. - Proszę się zastanowić. Dam panu trochę czasu. Tymczasem zostanie pan tutaj, na terenie zakładów...<br>W tej chwili potężny wybuch targnął powietrzem. Usłyszeli brzęk tłuczonego szkła; podmuch wdarł się do pokoju, światło zgasło i ogarnęła ich ciemność