jak odlana z miedzi. Nad basztą jaskółki szyły czysty błękit szybkimi ściegami. Samotna wrona odezwała się w załomie muru, potem spłynęła jak strzęp czarnego płótna. Wśród murów panował przyjemny chłód.<br>Paragon postanowił przed przystąpieniem do akcji przeprowadzić krótki wywiad z sympatycznym dziadkiem. W tym celu skierował się ku podcieniom. Wśród gęstych chwastów wiła się wydeptana ścieżka. Prowadziła na drugi, mniejszy i jeszcze bardziej zarośnięty dziedziniec. Tutaj właśnie było przejście do lewego skrzydła.<br>Gdy stanął u wylotu podcieni, ujrzał dziadka szamocącego się z wielką, białą kozą &lt;page nr=56&gt;<br> - Hej, Zazula! Hej! - wołał dziadek ze złością, starając się skrócić powróz, na którym była uwiązana brodata