ozdobiony złotym łańcuszkiem i uśmiechając się grymaśnie i zaciągając cygarem słuchał, o czym mówią, aż wreszcie znudzony żegnał ich kiwnięciem głowy i odchodził do swoich dostawców. Patrząc na tych młodych z daleka, odnosiło się wrażenie, że wołają patetycznie: ,Myyy! myyy awangardziści!" Właściwie nikt ich tu nie cenił byli jak żołnierze ginący w pierwszych szeregach zgiełku bitewnego po to, by utorować przejście dla zwycięzców maszerujących już przy dźwiękach orkiestry.<br>Aktorzy teatralni mieli tu również swój stół rezerwowany stale na godzinę dwunastą w południe i jedenastą wieczór. Dalej osobne miejsca przeznaczone były dla inżynierów, lekarzy, profesorów uniwersytetu, malarzy oraz członków wielkich przedsiębiorstw handlowych