wyrazem ich przystosowania do środowiska. Najstarszą i wciąż uznawaną za najlepszą jest klasyfikacja ekologiczna roślin stworzona u schyłku XX wieku przez duńskiego botanika RAUNKIAERA (1934). RAUNKIAER klasyfikuje rośliny według ich adaptacji do przeżywania w niekorzystnych warunkach środowiskowych (Ryc. 2.26). Podstawowym kryterium tej klasyfikacji jest położenie pąków odnawiających względem powierzchni gleby (nadziemne lub podziemne), jako tej właściwości, która w okresach niekorzystnych dla rozwoju roślin (np. przymrozków lub suszy) umożliwia im przetrwanie. O słuszności takiego ujęcia świadczy fakt, że flory poszczególnych obszarów klimatycznych różnią się spektrami biologicznymi (Ryc. 2.27). <br>Spektrum biologiczne jest to udział różnych form życiowych roślin w zbiorowiskach lub