państwowego. Nie ulega wątpliwości, że w gospodarkach tych zachodziły przemiany instytucjonalne - głównie przekazywanie uprawnień. Zwolennicy reform dowodzili, że tego rodzaju przeniesienie funkcji koordynacyjnych z planu na rynek przyczyni się do poprawy wyników. Jednakże proreformatorsko nastawione gospodarki Węgier, Polski i Jugosławii uzyskiwały nieraz wyniki gorsze od gospodarek starego typu (tzn. wyższy globalny wskaźnik inflacji i niższą stopę wzrostu). Stosując pojęcia wypracowane przez Kornaia, można by postawić tezę, że paradoks ten jest prostą konsekwencją faktu, że gospodarki najbardziej zaawansowane w reformach zdołały w pewnym stopniu odejść od systemu silnych powiązań opartego na centralnym planowaniu w kierunku "socjalizmu rynkowego" o słabych powiązaniach.<br>Ta kategoryzacja