stwierdzić należy, że jego sens wpisany jest w całość tekstu i staje się przez to chwytem perswazyjnym. Zaś znaczenie tego chwytu jest następujące: oto ja, człowiek stojący na uboczu, nieśmiały, niepewny siebie pisarz-samotnik, doszedłem do tak druzgoczących wniosków. Cóż by to było, gdyby za rzecz zabrał się jakiś polityczny &lt;orig&gt;głowacz!&lt;/orig&gt;<br> Nie mam Wierzbickiemu za złe tego chwytu. Pokazałem jego rolę, by wyczulić czytelnika na funkcjonalność poszczególnych składników "Myśli staroświeckiego Polaka" czytanych jako pamflet.<br> Bo to jest pamflet. A świadczy o tym między innymi wyznanie Autora i to wyznanie, co wyraźnie "z głębi serca się wyrwało". Otóż rozdział XIX zatytułowany "Gdyby