od najwcześniejszych prac tego typu, by wymienić szkic o Amielu i książkę o Żeromskim - mu towarzyszą. Znaczące jest wprowadzenie rozdziałów portretowych do &lt;hi&gt;Legendy Młodej Polski&lt;/&gt;. Niezwykła kariera portretu stanowi następstwo konsekwentnego personalizmu, u którego podstaw znajdowało się przeświadczenie, że pisarz, nie zaś jego dzieło, jest podstawową jednostką literatury i jej główną rzeczywistością. <br>Sprawa jednak komplikuje się z tego względu, że to nie w okresie Młodej Polski gatunek portretu krytycznego wymyślono i spopularyzowano, miał on już na przełomie XIX i XX wieku sporą tradycję. Nie będzie przesadą, gdy się powie, że był on jedną z podstawowych form wypowiedzi w krytyce europejskiej w