Pomiary kątów wykonuje się teodolitem o dokładności odczytu &lt;gap&gt;. W szczególnych przypadkach, jeśli jest wymagana duża dokładność, wyrównanie obserwacji realizuje się metodą ścisłą. W większości wypadków stosowany jest uproszczony sposób wyznaczania poprawek do położenia wstępnie wytyczonych punktów głównych ramy. Obliczone poprawki odkłada się na płytkach i stabilizuje nacięciami jako ostateczne punkty główne ramy.<br>Do tyczenia ramy przystępujemy, gdy znamy (rys. 4.3):<br>- położenie w terenie jednego z punktów prostokąta; punkt ten będzie określany dalej jako punkt wyjściowy &lt;HI rend="italic"&gt;A&lt;/HI&gt;,<br>- kierunek z punktu &lt;HI rend="italic"&gt;A&lt;/HI&gt;, przeważnie wzdłuż dłuższego boku prostokąta, przechodzący np. przez punkt &lt;HI rend="italic"&gt;K&lt;/HI&gt;, nazywamy dalej kierunkiem wyjściowym,<br>- długości boków prostokąta &lt;HI rend="italic"&gt;a&lt;/HI&gt; i &lt;HI rend="italic"&gt;b