autonomii, jaką reprezentowało Królestwo Kongresowe. Oskarżenia powyższe formułował kolejno Koźmian w takich utworach, jak Na Lafajeta polskiego r. 1831, Kilka słów o Joachimie Lelewelu i o rewolucji 1830 roku, List do Jędrzeja, syna, o rządzie reprezentacyjnym i rewolucji polskiej, Drugi list do Jędrzeja, syna, dlaczego rząd umiarkowany monarchią przedkłada nad gminny, Partyzant. Ballada, List do Franciszka Morawskiego 1832 roku oraz Legenda. Drama dziecinne. Sejm Warszawski i balet „Wallenroda".<br> Generalnie obowiązuje w nich zasada „świata na opak"; operują najczęściej demagogią, uproszczeniem lub zwykłym przeinaczeniem faktów i wydarzeń; przynoszą karykaturalny, zdeformowany obraz ludzi i przedpowstaniowej sytuacji politycznej w Królestwie, a także