katastrofy. Machinalnie jednak przyciskałem słuchawkę do ucha, chociaż było mi już wszystko jedno.<br>- Zmarł wczorajszej nocy w Toruniu biskup Horzeliński. Chciałem się z tobą zaraz podzielić tą wiadomością.<br>- Wracam zaraz - powiedziałem. &lt;page nr=93&gt; - Słusznie! Porozmawiamy.<br>Podziękowałem Corsiemu za jego wielką uprzejmość. Odniosłem dokumenty. Cztery zwróciłem. Jeśli chodzi o piąty, poprosiłem, by mi go zachowano do jutra. Ukłoniłem się księdzu od de Vosa. Wszystko - w pośpiechu. Nie minął więc kwadrans, a już stałem przed Campillim: Czekał na mnie w holu. Sam mi otworzył furtkę i drzwi wejściowe. Przed wyjściem do Biblioteki nie widziałem go. Przywitaliśmy się mocnym uściskiem ręki. Bez słów. Campilli nie odezwał się