za mało życia. Traci na tym zwłaszcza finał wątku Petroniusza, który w książce robi niemałe wrażenie. Po trzecie: romans, u Sienkiewicza stanowiący motor akcji, w oczach reżysera zdaje się być balastem koniecznym, ale niezbyt atrakcyjnym. <br>Muszę przyznać, że dla tej jednej, zresztą zaskakująco okrutnej sceny w Koloseum, warto przesiedzieć wiele godzin w kinie. Jest tu, jakby w małej etiudzie, całe piękno sztuki filmowej: wielkie, błyskawicznie wywoływane emocje, szereg miniaturowych fabuł - losów ludzkich, nieracjonalne nadzieje i nieuchronne tragedie, a wszystko dzięki perfekcyjnemu montażowi, niezwykłym ustawieniom kamery, ruchliwości obrazu. Jeśli &lt;name type="tit"&gt;Quo vadis&lt;/&gt; mnie uwiodło, to może najbardziej właśnie lwami, które zresztą, by tak powiedzieć