Hansa bliskie krakanie gawrona. "To ten wczorajszy biedak... przecież on już nie żyje. Czarny kot". Podszedł do okna. Pomału rozepchnął okiennice. Na murze ogrodu siedział czarny ptak i wołał leżącego przy ścieżce zesztywniałego towarzysza wspólnych gniazd i lotów. <br>Piąty dzień, zaczęty rozpaczą wdowieństwa. Zamknął okno. Woda buchnęła z kranu za gorąca. Ręcznik, na poręczy krzesła przy piecu, był przyjemnie suchy i ciepły. <br>Schody jakoś twardsze niż zazwyczaj. Na dole drzwi na dwór były otwarte. Handlarz o głowie wciśniętej w ramiona oddalał się z niesamowitą szybkością. Gerta z uśmiechniętą jeszcze twarzą, po rozmowie z dostawcą świeżej ryby. Trzymała pakunek. Gazeta była mokra