przeżyła z sześciorgiem dzieci, z których najmłodsza dziewczynka była w moim wieku. Mieli dobrą kryjówkę, u dobrego chłopa, za bardzo dużo pieniędzy. U chłopa przechował się także stary człowiek z dwoma wnukami. Miał długą białą brodę i co chwila podchodził do miski z wodą, żeby ją myć. Sonię ukrył jakiś gospodarz w Markowiczach.<br><br>Wspólnie z innymi pojechaliśmy wynajętą wojskową ciężarówką do Torczyna, Łokaczy i Horochowa. W Horochowie nie zostało ni śladu po getcie - zrównano je, zaorano. Ale nasz dom na Mickiewicza stał, jakby nigdy nic. Przyglądałam mu się z niedowierzaniem, nie miałam odwagi wejść. Podeszli ludzie. Jakie szczastie, szczo ty wyżyła