nocami i czekałam nieomal na to, aby wyjechał. Podczas jego nieobecności jednak bałam się, żeby nie umarł beze mnie.<br>To nastąpiło szybciej, niż przypuszczałam. Tej wiosny matka wysłała mnie w góry do niewielkiej podhalańskiej wsi.<br>Zamieszkałam w pensjonacie dla dzieci, który był prawie pusty o tej porze roku. Miła, starsza gospodyni traktowała mnie na równi z najmłodszymi pensjonariuszami, stała za moim krzesłem podczas posiłków, pilnowała, żebym leżała po obiedzie. Dzięki tej troskliwości moje policzki zaokrągliły się i serce, zwykle rozkołatane, pracowało spokojniej. Mój mąż w tym okresie przebywał w Krakowie zbierając w bibliotekach i muzeach materiały do swego dyplomowego &lt;page nr=70&gt; filmu o