nie zmienia, gdy będziemy rozpatrywali przypadek osiadania, zstępowania powietrza.<br> Z porównania wielkości obu gradientów wynika, iż gradient suchoadiabatyczny jest większy. Pionowy gradient temperatury, który jest miarą zmiany temperatury na 100 m zmiany wysokości w konkretnej masie powietrza, a więc odpowiadający aktualnemu pionowemu rozkładowi temperatury powietrza, nazywa się faktycznym lub rzeczywistym gradientem temperatury.<br> Porównanie wielkości rzeczywistego gradientu temperatury powietrza z wielkościami gradientów będącymi rezultatem wyłącznie procesów adiabatycznych, a więc z wielkością gradientu suchoadiabatycznego i wilgotnoadiabatycznego, pozwala określić tzw. stan termicznej równowagi atmosfery w pionie. Wyróżnia się trzy stany tej równowagi: chwiejną, stałą i obojętną (rys. 5.2.1).<br> W przypadku równowagi chwiejnej