nie potrafiłem jej nawet pocałować, chociaż Niemcy brali teraz wielkie lanie na Wschodzie i bałem się, że lada chwila pęknie ten cały ich front. Tak przyszedł ten pamiętny dzień.<br>O ile pamiętam, był to piątek. Tego dnia mało biegałem za dolarami, bo najpierw strzelali gdzieś na mieście i nawet rzucali granaty, a później Niemcy łapali po ulicach i po kawiarniach, a byli tak rozjuszeni, że nie dowierzając zaświadczeniu przesiedziałem dwie godziny w stróżówce jakiegoś domu na Nowym Świecie. Po południu uspokoiło się trochę; przekazałem pieniądze Jelonkowi i pobiegłem na róg Kruczej i Wilczej, gdzie umówiłem się z Basią. Przyszła bardzo punktualnie