dla nich łamały się w tęczę, <br>Mgliste jak lata wcześnie pożegnane. <br>Zapowiedź sławy, pokoju, mądrości <br>Własną litanią musieli odtrącić. <br> 605<br>Ich wiersze były modlitwą o męstwo: <br>"Z życia, jak z miasta, kiedy nas wysiedlą, <br>Domie nasz złoty, w pościel z malachitu <br>Na jedną tylko noc nas wieczną przyjm". <br>I żaden grecki antyczny bohater <br> 610<br>Do bitwy nie szedł tak zbyty nadziei, <br>Z wyobrażeniem swojej białej czaszki <br>Kopniętej butem obcego przechodnia. <br><br>Kopernik, posąg Niemca czy Polaka? <br>Składając przed nim kwiaty padł Bojarski. <br> 615<br>Czysta, bez celu, winna być ofiara. <br>Trzebiński, nowy jakiś polski Nietzsche, <br>Nim umarł, usta miał zagipsowane, <br>Mur i powolne