ordowiku czy świętokrzyskiej jurze, są skutkiem okresowych przerw w skądinąd powolnym odkładaniu osadu. Związana z tym była długotrwała (w rozumieniu: trwająca setki czy tysiące lat) ekspozycja powierzchni stale tej samej warstwy osadu na działanie wody morskiej. Jeśli na dnie morskim ciągle tworzą się wciąż świeże warstwy osadu, pozostaje ono stale grząskie. Cementacja, czyli wiązanie cząstek osadu przez minerały wytrącone z roztworu (wody morskiej), następuje powoli i dlatego zaznacza się najpierw we wcześniej złożonych, czyli głębszych, warstwach. W przypadku braku sedymentacji i wymywania luźnego osadu przez prądy powierzchnia dna stale kontaktująca się ze świeżym roztworem może ulec utwardzeniu.<br>Różne organizmy są właściwe