czapkę z piór...<br>Czapkę wicher niesie, Róg huka po lesie, Ostał ci się ino sznur, Ostał ci się ino sznur.<br>I powlokłem się ze spuszczoną głową na górę, a pieśń grzmiała i złorzeczyła. Powlokłem się i wszedłem do naszego pokoju. Współtowarzysze spali w brzasku świtu. Stanąłem nad swoim łóżkiem z grzmiącą pieśnią w głowie. Raz jeszcze zawahałem się i poderwałem: zawrócić. A potem poczułem w całym ciele ogromny żar, który roztopił się w słabość, począłem tracić przytomność i ze strasznym krzykiem: - Polacy! - padłem na łóżko nieprzytomny.<br>Zbudziłem się otulony szczelnie kołdrą. Bolała mnie głowa. Zegarek wskazywał za pięć ósmą. Spóźnię się