zawieja w tej waszej Warszawie.<br>Zasiedli przy stole. Pojawił się dymiący samowar, wędliny na półmiskach, świeży, pachnący chleb; matka zanim odkroiła pierwszy kawałek, uniosła bochenek nad stołem i nakreśliła od spodu ostrzem noża znak krzyża.<br>Biały sfałdowany tiul firanek w oknach, idzie ciepło od rzeźbionych kafli pieca, owalny stół nakryty haftowanym obrusem, krąg światła płynie z lampy osłoniętej seledynem klosza.<br>Wszyscy jakby trochę onieśmieleni. Zdawkowe, jakby z przymusu pytania ojca: - Co u ciebie słychać? Jak nauka? Czy wracasz prosto z Petersburga? Masz teraz ferie świąteczne?... - I podobnie zdawkowe, bezosobowe odpowiedzi: - Nic nowego... Powolutku idzie się do przodu... Trochę się podróżowało ostatnio