z wpływami modalnymi) z dominacją homorytmii oraz <br><br>ograniczony zasób środków technicznych, jako dalsza konsekwencja tradycji cecylianizmu, <br>lecz w zmienionym, swobodniejszym kształcie,<br> ­ zróżnicowanie typów faktury chóralnej, kształtowanej zasadniczo w systemie <br>harmoniki funkcyjnej, zwłaszcza zaś wykorzystanie polifonii i w konsekwencji <br>rozszerzenie zakresu środków technicznych, jako nawiązanie do tradycji polifonii <br>wokalnej,<br> ­ rozwinięta, bogata harmonika, jako konsekwencja jej tradycji ewolucyjnej <br>na gruncie systemu funkcyjnego,<br> ­ elementy mszy kantatowej.<br> W pierwszej grupie występuje dalsze zróżnicowanie wewnętrzne. Z jednej strony <br>maksymalne uproszczenie języka muzycznego i ograniczenie typu ekspresji i stylu <br>do skonwencjonalizowanego modelu. Są to trzyczęściowe missae breves (Kyrie, <br>Sanctus, Agnus Dei) niewielkich rozmiarów. Missa brevis (1991) per