spostrzegł, że grube ramiona policjanta drżą jak w febrze.<br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br>Ranny jęczy bez przerwy. - Cicho - klnie Zygmunt.<br>- On nieprzytomny - odpowiada nie znany im żołnierz.<br>- Malutki, zostań z thompsonem przy oknie. Poczekajcie - mruknął Zygmunt i ruszył do drzwi. W ruchomym blasku zapałki Jerzy zdziwił się jeszcze raz swej twarzy pod ciężkim niemieckim hełmem. Obcy spojrzał sobie w oczy, nim zgasiła je ciemność.<br>&lt;page nr=316&gt; - Cholera! - to Zygmunt spod drzwi. - Chodźcie no tutaj. I ty, Malutki. Jagiełło, zluzuj go przy oknie...<br>We trzech zaparli się mocno ramionami. Odpoczywali. Jerzy usłyszał za sobą dziwny jakiś szum czy szelest. Nie było nic widać. Wyciągniętą wstecz dłonią trafił na