Osiełek zdradza Epifanię z Hildegardą<br>w Wieży Lunatyków<br><br><br><br><br> Wreszcie po półgodzinnym marszu stanął pod Wieżą Lunatyków. A była to<br>wieża pięćset sążni wysoka, z wewnątrz i z zewnątrz oklejona<br>ogłoszeniami astrologa Wulkana, na których znakomity akuszer trzepoce<br>brwiami na portrecie wykonanym sangwiną.<br> Na pierwszym piętrze kwitły nasturcje w zielonych korytkach, hodowane<br>białą dłonią córki kustosza wieży, a ta była piękna bardzo.<br> Osiełek zadarł głowę do góry i zaśpiewał, przytrzymując cylinder:<br> - Panno Hildegardo!<br> Otworzyło się okienko, zatrzepotała dłoń rozsuwająca firankę - biała<br>jak synogarlica.<br> - Panno Hildegardo, to ja, Osiełek.<br> - Nie poznałabym pana.<br> - Nie dziwię się: przechodzę właśnie atak noktambulizmu. Niech pani<br>otworzy.<br> Zamknęło