Antraktu. - A tak, oczywiście.<br>I teraz się dopiero zorientował, co chciał przez to Puciatycki powiedzieć. Łypnął w jego stronę okrągłym okiem:<br>- Przypuszcza pan, panie hrabio?<br>- Ba! - Dobrotliwie poklepał Słomkę po plecach. - Niech się pan nie martwi, drogi panie. Wszystko będzie dobrze. Nie takie rzeczy widzieliśmy i jednak przetrzymaliśmy.<br>- Słusznie, panie hrabio. Zawsze mówię to samo. Grunt... przetrzymać.<br>Orkiestra umilkła w tym momencie i zapaliły się światła. - Mało, mało! - rozległy się głosy z parkietu.<br>Prowadzący orkiestrę skrzypek dał znak. Światła znów przygasły. Zabrzmiało to samo tango.<br>- Gdzież ten stolik? - rozejrzał się Puciatycki.<br>Słomka szybkim spojrzeniem ogarnąwszy sytuację, lekko się zaniepokoił.<br>- Już, panie