nie do potocznego zwyczaju językowego współczesnej mu Toskanii, lecz właśnie do autorytetu Petrarki. Sens poczynań Bemba i wielu jego następców - petrarkistów polega na tym, że - jak wszyscy humaniści - przyjmując regułę klasycyzmu i naśladowania mistrzów, za klasyczną już uważali literaturę w języku ojczystym - włoską literaturę okresu &lt;foreign lang="lat"&gt;trecenta&lt;/&gt;.<br><br>4. &lt;tit1&gt;POETYKI HUMANISTYCZNE&lt;/&gt;<br><br>Właściwa humanizmowi, jak każdemu prądowi klasycystycznemu, dążność do normatywizmu musiała doprowadzić do ponownego zainteresowania Arystotelesem jako autorem Poetyki.<br>Humanizm zrazu odwrócił się od tradycji Arystotelesa. Było to zrozumiałe o tyle, że na Arystotelesie właśnie wspierał się cały kunsztowny gmach średniowiecznej scholastyki. Był to jednakże Arystoteles znany łacińskiej Europie za pośrednictwem wersji arabskiej