jądra można ewentualnie uwzględnić później, stosując metody rachunku zaburzeń). Nawet przy takim uproszczeniu hamiltonian elektronowy ma złożoną postać &lt;gap&gt; gdzie i oraz j numerują elektrony w cząsteczce.<br>Operator &lt;gap&gt; przedstawia energię kinetyczną i-tego elektronu, Vi jest energią potencjalną oddziaływania tego elektronu ze wszystkimi jądrami, &lt;gap&gt; zaś symbolizuje energię odpychania elektrostatycznego pary elektronów i oraz j; ostatni wyraz w to suma po wszystkich takich parach. Trzeba pamiętać, że w rozdziale 2 włączyliśmy do hamiltonianu elektronowego także energię elektrostatycznego odpychania jąder. Ponieważ jednak elektronowe równanie Schrödingera rozwiązujemy dla ustalonych odległości jąder, energia ta jest stała. Możemy ją więc pominąć w hamiltonianie, a na końcu dodać do