się do postępowania "pracownika nauki" (nie tylko rzecz jasna psychologa uniwersyteckiego, ale każdego badacza związanego ze zinstytucjonalizowaną nauką). Na tle różnych kodeksów regulujących na płaszczyźnie etycznej działalność zawodową psychologów, polski Kodeks etyczno- -zawodowy psychologa wyróżnia się tym - jak to podkreślił Strelau (1994, s. 113) - że "...z niespotykaną konsekwencją podkreśla godność i podmiotowość człowieka oraz jego prawo kierowania się w relacji psycholog-osoba badana, klient czy pacjent własnym systemem wartości i możliwością dokonywania wyborów. W praktyce psychologicznej uznaje priorytet klienta. (...)Zasady KEZP zmierzają w kierunku minimalizacji, co więcej, likwidacji, niesymetrycznej relacji między psychologiem-badaczem a osobą badaną, między psychologiem-praktykiem a klientem