się względami na dobro wojska. Widziałem poważne braki w lotnictwie. Widziałem lekkomyślne szafowanie życiem ludzkim. Składałem prośby do szefa departamentu o przedstawienie mnie do raportu. Nie podawałem właściwego powodu, ale zmyślone. Wiadomo mi jest, że inni oficerowie-lotnicy prosili o raport ze wskazaniem celu, jednak do tego raportu nie powołano ich, lecz ukarano aresztem. Na moje prośby odpowiedzi nie otrzymywałem. Zwracałem się też dwukrotnie do gabinetu ministra z prośbą o raport bezpośredni. Robiłem to dwa razy: w końcu 1928 i na jesieni 1930 roku. Widząc, że normalna droga zawodzi, rozesłałem do najwybitniejszych osób anonimy. Zredagowałem je sam. Również częściowo sam rozesłałem. Wysłałem