i cyrylicy. Źródła konfliktu jednak nie wygasły, o czym świadczy późniejsza historia Jugosławii i jej błyskawiczny rozpad w początku lat 90. XX w. Państwo sklejone ponownie przez marszałka Titę po II wojnie światowej było pieszczoszkiem Europy Zachodniej wśród narodów słowiańskich - w nagrodę za jugosłowiańską niezależność od Moskwy. Po śmierci Tity ideał jugosłowiańskiego federalizmu sięgnął szybko bruku. Wspólnota Europejska - pod naciskiem Niemiec i mimo niechęci USA, a także Francji i Wielkiej Brytanii - uznała secesję Słowenii, Chorwacji i Bośni. Bałkany w połowie lat 90. stały się widownią najbardziej krwawego konfliktu w Europie po II wojnie światowej.<br>Po upadku komunizmu bezkrwawy, ale również błyskawiczny