świetnie napisana książka okazała się po prostu agitką, usprawiedliwiającą w moralnym sensie nowy porządek rzeczy w kraju. Peany zaś wyśpiewywali jego koledzy, sami już mocno zaangażowani w zaprowadzanie tak zwanego socrealizmu w Polsce. Pod pozorem przedstawienia tragedii młodego pokolenia Polaków autor w istocie oskarżał szefów podziemia akowskiego o zbałamucenie naiwnej, idealistycznej młodzieży i wynikłe z tego powodu nieszczęścia. Dziś można to już łatwo odczytać, ale w tamtym czasie przesłanie tego utworu nie było jeszcze zbyt wyraźne.<br>Wiele dziewcząt i chłopców zginęło dla narodowej sprawy w okolicznościach, które wydawały się z góry przegrane. Starsi, rozsądniejsi ludzie nie pochwalali tego ryzyka, uważali, że