sięga końca syluru (przidoli). Charakterystycznym składnikiem faun <br>karbońskich są kolczaste krocionogi z rzędu Euphoberiida, osiągające kilkadziesiąt centymetrów długości ciała (ryc. 13.3). Boczne wyrostki pancerza tych zwierząt przekształcone były w rozgałęzione kolce. Wraz z kolczastymi Euphoberia i Acantherpestes w późnokarbońskich faunach występują krocionogi podobne do dzisiejszych, potrafiące zwijać się w idealną kulkę, tudzież formy o cylindrycznym pokroju ciała.<br>Zapewne główne gałęzie ewolucyjne w obrębie tej grupy były już wówczas wyodrębnione.<br>Znaczenie ekologiczne krocionogów w paleozoicznych biocenozach było chyba większe niż dziś.<br>Przywykło się homologizować odnóża gębowe wijów z odpowiednimi odnóżami <br>skorupiaków w ten sposób, że odpowiadające sobie pary są równocześnie analogiczne