dokonać, między innymi z powodu oporu, na który natrafiał rząd wśród części własnych parlamentarzystów. Reform strony wydatkowej budżetu nie udało się uzupełnić o reformę systemu podatkowego. Nie do pokonania okazała się połączona siła grup zainteresowanych tym, by sposób naliczania podatków nadal był nieklarowny i nakłaniający do nadużyć, oraz polityków broniących ideałów "sprawiedliwości społecznej" (a w rzeczywistości broniących interesu krótkookresowej konsumpcji kosztem długookresowego wzrostu gospodarczego). Nie udało się osiągnąć porozumienia co do kierunków reform rynku pracy, niesłychanie ważnych w obliczu prawdopodobnego przyspieszenia procesu modernizacji gospodarki i napływu na rynek pracy nowych, licznych roczników młodych ludzi. Nie udało się też nadać odpowiedniej dynamiki