roztworami soli mają wykazywać tę przewagę nad technikami operującymi kwasem lub innymi związkami denaturującymi, że histony zachowują swoją - nawet wyższego rzędu - strukturę występującą w rodzimej chromatynie (por. [P81, s. 76]). Warto przypomnieć wczesne doświadczenia [195], które dowiodły, że preparaty histonów otrzymane bez użycia kwasów, alkaliów i rozpuszczalników organicznych okazały się identyczne w analizie fizykochemicznej z histonami ekstrahowanymi kwasem, co przemawiałoby przeciwko ewentualnej degradacji czy denaturacji tych białek w tym procesie.<br><br>&lt;tit&gt;TRUDNOŚCI PRZY IZOLOWANIU I FRAKCJONOWANIU HISTONÓW.&lt;/&gt;<br><br>Dają się ująć w trzy kategorie: 1) proteoliza, 2) zanieczyszczenie preparatów histonowych elementami cytoplazmy i błon oraz 3) tendencja niektórych histonów do agregacji [108].<br>Aby