głośno rozmawiano; bywało to nieznośne dla dramaturgów. &lt;gap&gt; - deklarował de Vigny.<br>Długo mianem spektaklu "romantycznego" obdarzano przedstawienia po prostu wzbudzające żywe emocje, odznaczające się bogatymi dekoracjami. Zbigniew Raszewski zwrócił uwagę, że błędem byłoby sprowadzanie całej "produkcji" teatru romantycznego &lt;q&gt;&#132;wyłącznie do cudowności, fantastyki czy różnych rodzajów egzotyki. Teatr romantyczny miał swoją ideologię. Moralizował. Wdawał się w politykę. Szerzył ideologie. Rzadko kiedy robił to gruntownie, bo brakowało mu autorów, nawet w skali Alfreda de Vigny czy Wiktora Hugo. Niewyczerpane zasoby przemysłu teatralnego ułatwiały mu za to stałe podsycanie aktualności, dzięki czemu był np. dość czułym instrumentem politycznym. &lt;gap&gt; Świetnie wyrażał nastroje tłumu. Tłumowi wystarczały