w bliskie przyjście swoich, kosztem każdego wysiłku utrzymać takimi, jakimi były, aż do dnia zwycięstwa.<br>I tak to, mając wtedy możność wyjechania, zostaliśmy wszyscy.<br>Wśród fali wyjeżdżających zdarzyło się kilkakrotnie, że ktoś ukradkiem, po cichu powracał. Przeważnie byli to aferzyści, realizujący sute zarobki na przenoszeniu listów, zamianie pieniędzy, przemycaniu nici, igieł. Opłacając żandarmów polskich i straże petlurskie, przedostawali się szczęśliwie na tę stronę, a nie będąc skompromitowanymi politycznie, mogli przebywać spokojnie, nie obawiając się władz. Trudno opisać niecierpliwość i ciekawość, z jakimi się witało tych przyjeżdżających. Ze wzruszeniem patrząc na nich, chwytaliśmy każde słowo niby święte objawienie. Pierwszym pytaniem było nieodmiennie