nie zgodzę się na to, żeby pan cierpiał głód<br>i pragnienie przeze mnie - mówił z powagą. - Ja mogę nawet jeść mniej<br>niż pan, bo jestem o wiele mniejszy.<br> Znów nastała męcząca, parna noc. Przyjaciele długo nie mogli zasnąć.<br>Konie, coraz bardziej dręczone pragnieniem, zachowywały się bardzo<br>niespokojnie. Leżeli więc rozmyślając, ile to zamieszania musiała<br>spowodować ich niefortunna wycieczka. Byli przekonani, że burza<br>piaskowa zmusiła również Wilmowskiego do przerwania polowania. Do tej<br>pory z pewnością powiadomiono go już o ich nieobecności na farmie. Nie<br>ulegało wątpliwości, że natychmiast zarządził poszukiwania.<br>Przygnębieni smutnymi myślami zapadli w końcu w niespokojną drzemkę.<br> Kwik koni i