boite de nuit), mur szary, ciepły w Maisons-Laffitte, na którym białą farbą namalowano paralelogramy nierównego kształtu i wielkości, bez cienia estetycznych intencji<br>(pewno zamalowano napisy Paix en Algérie), schody wyjściowe w kinie na<br>Champs Elysées, ciemne, brudne, koloru ciemnego wina, z jedną smugą<br>ostrego cynobru u boku elektrycznej lampki - ile takich wstrząsów<br>wzrokowych mógłbym wyliczyć, by nie być gołosłownym. Czy i do jakiego<br>stopnia zawdzięczam te nagłe przeżycia wpływom sztuki abstrakcyjnej?<br>Trzeba być bardzo naiwnym, żeby dopiero u abstrakcjonistów wykrywać to<br>"czyste" doznanie malarskie (wystarczy chociażby czytać dziennik Delacroix). Niemniej abstrakcjoniści, stawiając cały akcent na ten jeden<br>aspekt sztuki, mieli