na kierunku wektorów własnych. Często stosowanym uproszczonym kryterium oceny skuteczności w odniesieniu do pojedynczych składowych wektora parametrów jest współczynnik <br>&lt;gap&gt;<br>określone zależnościami (4.54). Dla tak zdefiniowanego współczynnika 3 wiadomo, że skuteczność danego parametru o indeksie p jest monotonicznie rosnącą funkcją &lt;gap&gt;.<br>Inną metodą pozwalającą na ocenę skuteczności całego zespołu parametrów jest iloraz średniej odległości między klasami (dla funkcji podobieństwa będących odległościami) i średniego "promienia" odległości wewnątrz klas, tzn.<br>&lt;gap&gt;<br>gdzie &lt;gap&gt; - funkcja odległości między i-tym obrazem z m-tej klasy ciągu uczącego &lt;gap&gt; tej klasy, &lt;gap&gt; - funkcja odległości między m-tym &lt;gap&gt; i l-tym &lt;gap&gt; wektorem wzorcowym.<br>Niezależnie od autonomicznych ocen skuteczności całych zespołów parametrów lub