przysługujące kasztelanom. W odróżnieniu jednak od dostojników świeckich, biskupstwo otrzymywało tę urzędniczą władzę na zawsze i krok za krokiem poszerzało jej rzeczowy zakres, wskutek czego biskupia kasztelania stawała się władztwem gruntowym. W XII, a nawet jeszcze na początku XIII w. kasztelanie takie stanowiły lwią część biskupich posiadłości28.<br>Nie wszędzie panujący imali się takich sposobów, ale nie tylko w Polsce natrafiali na takie trudności. Nigdzie bowiem - od Odry po Wołchow i Dniepr oraz od norweskich wybrzeży po Dunaj - utworzenie nowych państw barbarzyńskich nie usunęło barier ograniczających władztwo gruntowe. Królowie i książęta nadawali wprawdzie Kościołowi i zasłużonym wielmożom "ziemię niczyją" do zagospodarowania, ale