dawkach obrzęków, powstała konieczność uzyskania nowych preparatów syntetycznych o ograniczonej zdolności wiązania się z receptorem mineralokortykoidowym. Równocześnie czyniono wysiłki, aby w nowo syntetyzowanych preparatach zmniejszyć kataboliczny wpływ na białka i ograniczyć działanie hamujące na wytwarzanie CRF i ACTH. W latach następnych zsyntetyzowano nowe preparaty kortykosteroidowe o nasilonym działaniu przeciwzapalnym oraz immunosupresyjnym i znacznie ograniczonym wpływie na gospodarkę wodno-elektrolitową. Uzyskano je, wprowadzając modyfikacje w budowie cząsteczki kortyzolu w postaci dodatkowego nienasyconego wiązania w pierścieniu A oraz dołączenia grup bocznych np.: metylowej w pozycji 6 lub 16, hydroksylowej przy C-16 lub wreszcie atomu fluoru przy C-9. Zmiany te opóźniają rozpad