podłodze i ta lalka... Zestawienie plastikowego, syntetycznego błękitu, żółci i czerwieni sprawia, że w żyłach płynie potrójna dawka adrenaliny, źrenice rozszerzają się do niemożliwości, a w środku coś krzyczy "więcej czadu!".<br><br>&lt;tit&gt;Światło&lt;/&gt;<br><br>Jarzeniowa zimna poświata ochładza wnętrze. Jest trochę lodowato i elektrycznie, tu trzeba szybko się ruszać, dużo mówić, bo inaczej zamienisz się w bryłkę lodu. Światło pada prostopadle z sufitu, dając małe cienie - to spłyca przestrzeń i osłabia efekt trójwymiarowości; czujesz się jak bohaterka kreskówki.<br><br>&lt;tit&gt;Materiały&lt;/&gt;<br><br>Plastik, sztuczna skóra, niklowany metal, lustra. Żadnych niuansów, żadnej naturalności. <br><br>&lt;tit&gt;Kolory&lt;/&gt;<br><br>Syntetyczne barwy, niebieski + czerwony + żółty + biały = totalny kicz początku lat osiemdziesiątych. Czyste, ostre