tej decyzji. - Ale co ja powiem panu Campillemu? - zawołałem. On nigdy nie uwierzy, że tylko tych powodów usuwa mnie pan z Biblioteki!<br>- Uwierzy! Uwierzy! A ściślej mówiąc, już uwierzył. Rozmawiałem z nim wczoraj o tym.<br>- Wczoraj! - zdziwiłem się. - O której ?<br>- O której ? - teraz on z kolei zdziwił się tak szczegółowej indagacji. - O dwunastej czy o pierwszej. Mniej więcej w tych godzinach. <br>- W takim razie wszystko skończone! - zawołałem.<br>- Czemuż tak dramatycznie? Jest pan młody, może pan czekać, aż czasy się zmienią. Rygory, o których wspominałem, również, swoim porządkiem, mogą ulec odmianie. Nie są to przecież dogmaty!<br>Pocieszając mnie w ten sposób, uśmiechnął