bez dezaprobaty społecznej) niż miało to miejsce wcześniej.<br>Nomenklaturowa prywatyzacja miała również później, w trakcie "normalnej" prywatyzacji, swoją mutację. W latach 1988-1990 establishment poprzedniego ustroju stworzył sobie instytucjonalne zabezpieczenia dla przyszłych działań - własne banki, instytucje parabankowe, dominującą pozycję w bankach państwowych i instytucjach ubezpieczeniowych. Kilka lat później te właśnie instytucje i ludzie z nimi związani zaangażowali się bardzo aktywnie w procesy przekształceń własnościowych przedsiębiorstw państwowych. Zagadnienie to było lekceważone i niedoceniane z reguły przez pierwsze rządy "solidarnościowe", szczególnie przez licznych i wpływowych polityków z Unii Demokratycznej. Mechanizm ekspansji finansowej wykorzystywał zasadę "&lt;orig&gt;lewarowania&lt;/&gt;" i polegał na tym, że za prywatyzowane firmy