całe pokolenia&lt;/&gt;" i byłby szczęśliwy. Cztery miesiące przed śmiercią pisze: "&lt;q&gt;Gdybym mógł, gdybym mógł kształcić się tylko przez rok, przez jeden rok&lt;/&gt;". Woła, krzyczy do przyjaciół o książki, na które czeka miesiącami, nie stać go na ich kupno, a potrzebne mu są więcej niż chleb.<br>Surowo ocenia swoich przyjaciół, młodych intelektualistów polskich, dla których "&lt;q&gt;życie powinno być przyjemne, przyjemne dla nich, i że gdy nie jest, ma to jakiekolwiek znaczenie godne obiektywnego opracowania. Wnet wciąga się w dyskusję społeczeństwo, Polskę, byt, dlatego tylko, że tu w tej lub innej &lt;orig&gt;indywidualnostce&lt;/&gt; nastąpiła przerwa w odczuwaniu przyjemności&lt;/&gt;".<br>Ileż myśli i uwag, na ile