tragizm łączy się w dramatach Szekspira z urokiem słodkiej poezji.<br>Kluczowy sens ma wprowadzenie w tym miejscu pojęcia ironii, rozwiniętego wcześniej przez Fryderyka Schlegla w Rozmowie o poezji. U Szekspira - stwierdza August Wilhelm Schlegel - często odnosi się ona do całości akcji, a "mnóstwo jest spraw ludzkich, które wolno traktować z ironią, nie zacierając wieczystej granicy dobra i zła". Ironia wyraża dystans, jest cechą stylu, znamionującą ogląd całości przez obserwatora z zewnątrz. Podobnie Schlegel uzasadnia celowość wprowadzania cech groteskowych: jako świadomy zabieg stylistyczny, zmierzający do powodowania widzem, a nie (tak m.in. będzie uzasadniał sens groteski Hugo) jako naśladowanie rzeczywistości. Dlatego Schlegla