Typ tekstu: Prasa
Tytuł: Cosmopolitan
Nr: 12(32)
Miejsce wydania: Warszawa
Rok: 1999
i ustala jakiś standard, do którego przymierza się późniejsze związki.
Myślę, że nie potrafię pisać o miłości, bo gdzieś tam głęboko wierzę, że poza całą tą makabrą, która się dzieje dookoła nas, jedynym ratunkiem jest bycie z kimś. Nie chciałbym niszczyć tego, pisząc o tym bez złudzeń. Mówi się, że istnieją dwie połówki i one tak cudownie do siebie przystają, że wszystko między nimi dzieje się bez słów. Nie przeżyłem nic takiego, więc trudno mi na ten temat mówić, ale zakładam, że to może mi się zdarzyć. Chciałbym, by się zdarzyło.
COSMO: W twojej poezji jest dużo pytań w rodzaju: czy
i ustala jakiś standard, do którego przymierza się późniejsze związki. <br>Myślę, że nie potrafię pisać o miłości, bo gdzieś tam głęboko wierzę, że poza całą tą makabrą, która się dzieje dookoła nas, jedynym ratunkiem jest bycie z kimś. Nie chciałbym niszczyć tego, pisząc o tym bez złudzeń. Mówi się, że istnieją dwie połówki i one tak cudownie do siebie przystają, że wszystko między nimi dzieje się bez słów. Nie przeżyłem nic takiego, więc trudno mi na ten temat mówić, ale zakładam, że to może mi się zdarzyć. Chciałbym, by się zdarzyło.<br>COSMO: W twojej poezji jest dużo pytań w rodzaju: czy
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego