Pacyfiku". Pozostało na tym, że Adaś na drugi dzień wstał o godzinie dziewiątej i mimo dolegliwości cielesnych zabrał się do roboty. Podczas ruchu obiadowego był jeszcze markotny, ale wieczorem poweselał, śmiał się nawet, rzucając naczynie na stół umywalni. Fornalskiemu dodał jeszcze dwadzieścia dwa złote.<br>- Proszę pana - mówił wręczając mu pieniądze - jak Boga' kocham, że ja panu nie wybiłem tych pięćdziesięciu złotych, to kto inny zrobił.<br>Fornalski uśmiechając się odparł: - Ależ, kotku, ja ci wierzę, ja ci święcie wierzę - przeliczył pieniądze i schował do kieszeni &lt;page nr=70&gt;.<br>Już na trzeci dzień zapomniano o tym wypadku - zainteresowania szły w innym kierunku.<br>Miało się ku wiośnie. Pan Albin