otchłaniach: "Tam, w samym sercu gówna, w gnojowisku" (incipit wiersza na s. 69). Tkwi po uszy w moralnych nieczystościach i poprzez nie bulgocze smutno swoje polskie "De profundis"... Jest przy tym, we własnym mniemaniu, taki sam jak wszyscy inni. Tak jak inni bierze bez oporów udział w zbiorowym kłamstwie (choć, jak by wynikało z wiersza "O jak lekko kłamałem kiedy byłem młody...", z wiekiem przychodzi to bohaterowi z coraz większym trudem; jest to jednak trud wynikający z przezwyciężania przeszkód natury nie tyle etycznej, co technicznej: "Dziś żeby jedno takie kłamstwo dobyć / Muszę jak ptasznik po słownikach łowić..."). Okazji do kłamstwa ma jednak